به گزارش گروه سیاسی«  تیتریک »؛روزنامه آلمانی هندلزبلات ضمن انتشار این تحلیل نوشت: احمدی نژاد می خواهد مشاورش اسفندیار رحیم مشایی را هر طور که شده به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن از مانع شورای نگهبان رد کند.مشایی از مدتها پیش مشاور نزدیک احمدی نژاد است و دخترش با پسر رئیس جمهور ازدواج کرده است. احمدی نژاد برای اینکه مشایی را در فهرست نامزدهای ریاست جمهوری بیاورد باید به چیزی برسد که تاکنون نتوانسته است؛ پیروز شدن در رویارویی با حافظان جمهوری اسلامی.

این روزنامه با بیان اینکه تحلیل گران در مجموع بخت مشایی برای تأیید صلاحیت را خیلی کم می دانند، نوشت: احمدی نژاد از سالها پیش می کوشد مشایی را به عنوان جانشین احتمالی خود مطرح کند و اکنون ظاهراً نمی خواهد از نامزد دیگری حمایت کند که کمتر مورد مناقشه باشد. وی اخیراً خیلی جاها با مشایی ظاهر شده تا شورای نگهبان را قانع کند که فرد محبوبش بیش از حد سرشناس است که بتوان او را رد کرد(!) ... اما او در گذشته در این هدف ناموفق بود. وی در سال 2009 مشایی را معاون اول خود کرد اما بعد باید به توصیه رهبری از او فاصله می گرفت. ظاهراً مشایی به احمدی نژاد در اختلاف نظرش با رهبری در سال 2011 بر سر وزیر اطلاعات مشاوره می داده است. رئیس جمهور یازده روز از کار دست کشید در نهایت اما کوتاه آمد.

در همین حال وبسایت رادیو زمانه در تحلیلی خاطرنشان کرد: احمدی نژاد مطمئن است که مشایی توسط شورای نگهبان ردصلاحیت خواهد شد. این فقط و فقط خواست اصولگرایان و شورای نگهبان نیست، مطالبه مراجع تقلید و فقیهان هم هست که او را اسلام ستیز و روحانیت ستیز به شمار می آورند. مطابق اصل 115 قانون اساسی، «رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی انتخاب شود که واجد شرایط زیر باشند؛ ایرانی الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوی، مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور». به طور طبیعی شورای نگهبان مشایی را «رجل مذهبی» و «معتقد به مبانی جمهوری اسلامی» به شمار نمی آورد. آیت الله یزدی و آیت الله جنتی چندین بار گفته اند که او را رد صلاحیت خواهند کرد.

رادیو زمانه درباره احتمال برخی چالش ها نظیر تهدید به استعفا یا مقابله با برگزاری انتخابات و یا برکنار کردن وزیر کشور از سوی احمدی نژاد نوشت: وزیر کشور در صورت برکناری می تواند مانند ماجرای وزیر اطلاعات با حکم حکومتی ابقا شود. اگر هم بگویند انتخابات را برگزار نخواهند کرد، بعید است استانداران و فرمانداران روی اسب باخته شرط بندی کنند. حتی در صورت استعفای رئیس جمهور مطابق اصل 131 قانون اساسی، «معاون اول رئیس جمهور با موافقت رهبری اختیارات و مسئولیت های وی را برعهده می گیرد و شورائی متشکل از رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه و معاون اول رئیس جمهور موظف است ترتیبی دهد که حداکثر ظرف مدت پنجاه روز رئیس جمهور جدید انتخاب شود، در صورت فوت معاون اول و یا امور دیگری که مانع انجام وظایف وی گردد و نیز در صورتی که رئیس جمهور معاون اول نداشته باشد مقام رهبری فرد دیگری را به جای او منصوب می کند.» بدین ترتیب، می تواند انتخابات را در موعد مقرر 24/3/92 برگزار کند. حتی مطابق قانون اساسی می تواند زمان برگزاری انتخابات را عقب بیندازد.

این وب سایت وابسته به اپوزیسیون خارج کشور که چند بار از برخی عملکردهای حلقه انحرافی جانبداری کرده، تصریح می کند: پیش فرض اصولگرایان این است که جریان مذکور فاقد نیروهای اجتماعی سیاسی است که برای او به خیابان بریزند. اقشار محروم با وجود توزیع یارانه نقدی، مقلد روحانیت و رهبری هستند.

رادیو زمانه این را هم نوشته که «وضعیت احمدی نژاد جشن عروسی هاشمی رفسنجانی است. ساختارشکنان نیز خشنود هستند که فردی پیدا شده که دائماً بالایی ها را بر هم می ریزد و به نظام صدمه می زند اما فراموش نکنیم که خواستن یک چیز است و توانستن چیزی دیگر».

به گزارش گروه سیاسی«     تیتریک    »این نوشته در پی انتقاد به وزارت امور خارجه کشورمان نیست و براین باور است که احضار سفیر جمهوری آذربایجان و ابلاغ اعتراض شدیداللحن جمهوری اسلامی ایران به او، یکی از وظایف و مسئولیت های تعریف شده وزارت امور خارجه است ولی انتظار آن بوده و هست که مسئولان محترم سیاست خارجی کشورمان درک عمیق تری از شرایط داشته باشند و هیچ «فرصتی» از جمله ماجرای همایش اخیر در جمهوری آذربایجان را «تهدید» تلقی نکنند.

این روزنامه انگلیسی به نقل از شاهدان عینی می‌نویسد این زندان مخفیانه صحنه وقوع «جدی‌ترین موارد نقض حقوق بشر» در عراق پس از جنگ آمریکا در این کشور بوده است.

سربازان انگلیسی و افراد نیروی هوایی سلطنتی و نیروی هوایی ارتش انگلیس به این روزنامه انگلیسی گفته‌اند که در زمان جنگ در عراق به رهبری آمریکا در این زندان وظیفه نگهبانی و نقل و انتقال زندانیان را به عهده داشته‌اند.

به نوشته گاردین، نام این زندان که در فرودگاه بین‌المللی بغداد قرار دارد، «زندان ناما» است و در سه برهه زمانی مختلف، سه مسئولیت مختلف داشته است.

نیروهای ویژه آمریکا و انگلیس ابتدا برای دستگیری افرادی به این زندان فرستاده شدند که گمان می‌شد اطلاعاتی درباره سلاح‌های کشتار جمعی صدام حسین دارند؛ اما وقتی معلوم شد صدام حسین سلاح‌های کشتار جمعی نداشته، این زندان محل نگهداری افردی شد که احتمال می‌رفت از محل اختفای دیکتاتور عراق و وفاداران وی اطلاع داشته باشند؛ و در نهایت «ناما» به محل حبس سران القاعده که در عراق حضور داشتند، اختصاص یافت.

مظنونان به فرودگاه بین‌المللی بغداد و «زندان ناما» آورده شده و سپس ارتش آمریکا و بازجوهای غیرنظامی از آنها بازپرسی به عمل می‌آوردند.

روزنامه انگلیسی گاردین می‌نویسد روشهای مورد استفاده در این زندان چنان بی‌رحمانه بوده که نه تنها یک نهاد حقوق بشری آمریکایی، بلکه یکی از بازرس‌های پنتاگون هم به آنها اعتراض کرده است.

یکی از سربازان انگلیسی که در این زندان خدمت کرده است می‌گوید: «مردی را دیدم که قبل از آنکه وی را به سمت کامیون بکشند، پای مصنوعیش را درآوردند و با آن بر سرش زدند.»

شاهدان عینی به موارد گوناگونی از نقض حقوق بشر در این زندان اشاره کرده‌اند:

ـ زندانی‌های عراقی برای مدت‌های طولانی در سلولهایی به اندازه آشیانه سگ نگاه داشته می‌شدند.

ـ زندانی‌ها در معرض شک‌های الکتریکی قرار می‌گرفتند

ـ معمولاً روی سر زندانی‌ها کلاه‌خود گذاشته می‌شد

ـ زندانی‌ها به یک کانتینر عایق به صدا برده شده، در معرض آزارهای بدنی قرار گرفته و مورد بازجویی قرار می‌گرفتند.

علاوه بر این در این گزارش تصریح شده «ژنرال استنلی مک کریستال»، فرمانده ستاد مشترک نیروهای عملیات ویژه آمریکا در عراق، بارها در این زندان دیده شده است.

در حالی که زندان ابوغریب که تنها چند مایل آنطرف‌تر از زندان در غرب عراق قرار دارد و پس از انتشار تصاویری از آن انگشت‌نما شد، اردوگاه ناما به یک دلیل ساده سر زبان‌ها نیفتاد: عکس‌برداری از این زندان ممنوع شده بود.

تنها افرادی که تلاش کرده بودند از این زندان عکس بگیرند دو افسر نیروی هوایی آمریکا بودند که فوراً دستگیر شدند. هر گونه صحبت درباره وقایعی که در آنجا اتفاق می‌افتاد هم ممنوع بود.

تحقیقات انجام شده از سوی سازمان دیده‌بان حقوق بشر آشکار کرده است که زندانیان این بازداشتگاه «مورد ضرب و شتم، سرمای شدید، تهدید به مرگ، تحقیر و انواع دیگری از شکنجه روحی قرار گرفته‌اند.»

روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز هم گزارش داده زندانیان با قنداق تفنگ کتک زده می‌شدند و مقامات زندان برای تمرین نشانه‌گیری با توپ پینت‌بال به آنها شلیک می‌کردند.