وزیران خارجه اتحادیه عرب با طرح این ادعا که دولت سوریه مسئول اصلی استفاده از سلاح‌های شیمیایی در غوطه دمشق است از جامعه جهانی و سازمان ملل خواستند به مسئولیت‌هایشان بر اساس منشور سازمان ملل و قوانین بین‌المللی عمل کنند.

 وزیران خارجه این اتحادیه در پایان نشست فوق‌العاده‌ای که روز یکشنبه در مقر اتحادیه عرب در قاهره برگزار کردند با صدور بیانیه‌ای مدعی شدند که نظام سوریه مسئول کامل استفاده از سلاح‌های شیمیایی است.

 در این بیانیه وزیران اتحادیه عرب از سازمان ملل و جامعه جهانی خواستند به مسئولیت‌های خود در قبال سوریه بر اساس منشور سازمان ملل و قوانین بین‌المللی عمل کرده و عاملان این "جنایت وحشتناک" را به محاکم بین‌المللی معرفی کند.

 اتحادیه عرب علاوه بر این ارائه حمایت همه جانبه از ملت سوریه برای دفاع از خود و متحد کردن تلاش‌های عربی و بین‌المللی را برای کمک به مردم سوریه خواستار شد.

 وزیران خارجه اتحادیه عرب در پایان تصمیم گرفتند تا نشست این اتحادیه به منظور پیگیری آخرین تحولات سوریه همچنان برقرار باشد.

 در این نشست الجزایر نسبت به درخواست از سازمان ملل برای عمل به مسئولیت‌هایش در قبال سوریه موضع محافظه‌کارانه اتخاذ کرد.

 مقامات الجزایر اعلام کردند که در انتظار نتایج نهایی تحقیقات تیم محققان سازمان ملل خواهند ماند و هرگونه تصمیمی در حقیقت نقض نظم داخلی شورای اتحادیه عرب است.

 لبنان نیز موضعی کاملا محافظه‌کارانه نسبت به این تصمیم اتخاذ کرد. علاوه بر این دو کشور، دولت عراق نسبت به بند مربوط به متهم کردن نظام سوریه به استفاده از سلاح‌های شیمیایی و درخواست از سازمان ملل برای عمل به مسئولیت‌هایش در این خصوص موضعی کاملا محافظه‌کارانه اتخاذ کرد.
محمد عبدالعزیز، وزیر امور خارجه لیبی که ریاست این نشست را بر عهده داشت در آغاز نشست مذکور در سخنانی اعلام کرد، اوضاع سوریه پس از استفاده از سلاح‌های شیمیایی در غوطه دمشق به منحنی بسیار خطرناکی رسیده است.

نبیل العربی، دبیرکل اتحادیه عرب نیز با محکوم کردن سلاح‌های شیمیایی در سوریه و ادامه جنایات دیگری چون کشتار جمعی در این کشور مدعی شد نظام سوریه مسئول این اقدامات است.

نبیل فهمی، وزیر امور خارجه مصر نیز بار دیگر تاکید کرد که کشورش خواهان حل و فصل بحران سوریه از طریق راهکار سیاسی و برگزاری کنفرانس ژنو 2 است.

 وی افزود: تنها راه برای آرام کردن اوضاع سوریه مذاکره میان نظام و مخالفان سوریه است.

فهمی در ادامه استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه را به شدت محکوم و تاکید کرد که سوریه لقمه‌ای چرب و نرم برای دخالت‌های خارجی نیست.

 وزیر امور خارجه مصر در ادامه اعلام کرد: مخالفت مصر با دخالت کشورهای خارجی در سوریه به معنای حمایت از شخص بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه نیست چرا که ما وظیفه داریم بحران سوریه را به دست خود حل کنیم.
وی همچنین مدعی شد که نظام سوریه مسئول اوضاع کنونی این کشور است و تاکید کرد، حل و فصل سیاسی بهترین راهکار برای خروج از بحران موجود در سوریه است.

فهمی در پایان انفجارهای اخیر در طرابلس را نیز به شدت محکوم کرد.

سعود الفیصل، وزیر امور خارجه عربستان نیز در اظهاراتی خواهان اتخاذ تصمیمی جدی در حمایت از دخالت کشورهای خارجی در سوریه شده و اعلام کرد که مخالفت با این مداخله معنایی جز تشویق نظام سوریه ندارد.

 فیصل تاکید کرد: زمان آن فرا رسیده که از جامعه جهانی بخواهیم به مسئولیت‌های خود عمل کرده و اقداماتی کوبنده برای پایان دادن به رنج‌هایی که مردم سوریه در سه سال گذشته با آن روبرو بودند اتخاذ کند.

 فیصل علاوه بر این مدعی شد که نظام سوریه مشروعیت خود را در جهان عرب از دست داده و از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرده است.

وزیر امور خارجه عربستان با اعلام اینکه محکومیت‌های صورت گرفته درباره استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه کافی نیست تاکید کرد، استفاده نظام سوریه از این سلاح‌ها در حقیقت شیوه‌ای "شرم‌آور" در واکنش به خواسته‌ها برای بازگشت به شورای امنیتی است که با وتوی روسیه و چین دست بسته نشسته است.

 

این ویژگی‏‌های ممتاز شیعیان از نگاه امام صادق (ع) عبارت است از:

1- آخرت

آخرت‏ در نگاه آن‌ها بسیار بزرگ است، به اندازه‏‌ای که چیزی را با آن‏ عوض نمی‏‌کنند و دنیا نزد آن‏ها همانند مار گزنده و دشمن بی‏‌زبان‏ است.

پیروان حقیقی و دوستان واقعی خاندان نبوت علیهم السلام به چیزی‏ جز آخرت نمی‏‌اندیشند و تمام کردارها و رفتارهای خود را با نگاه‏ به آخرت می‏‌سنجند. دنیا در نظر مؤمن وسیله‏‌ای است‏ برای رسیدن به‏ هدفی بزرگ که همان زندگی جاودان آخرت است. دوستان حقیقی اهل‏ بیت‏ علیهم السلام از مواهب دنیوی بهره می‏‌برند، اما هرگز زندگی‏ جاودان را با زندگی گذرای دنیا عوض نمی‏‌کنند.

2- انس با خدا

آن‏ها با خدا انس گرفته‏‌اند و از آن‏چه که مال اندوزان به آن انس‏ گرفته‏‌اند، در هراسند.

مومنان از نعمت‏‌های الهی بهره می‏‌برند اما به آن‏ها وابسته‏ نمی‏‌شوند. وابستگی به مال دنیا موجب بندگی انسان در برابر مادیات خواهد شد. زراندوزان هماره به ثروت خود وابسته‏‌اند. شیعیان واقعی با یاد خدا آرامش می‏‌یابند.

3- حسابرسی خود

بر هر مسلمانی که ما را می‏‌شناسد، سزاوار است که کردارش را در هر شبانه روز بر خود عرضه دارد و به محاسبه آن‏‌ها بپردازد، تا اگر کار نیکی در آن‏ها دید، بر آن‏‌ها بیافزاید و اگر کردار بدی در اعمال خود مشاهده کرد، از آن‏ها توبه کند، تا دچار ذلت و خواری روز قیامت نگردد.

4- سخاوت

ای پسر جندب! همانا شیعیان ما به چند خصلت‏ شناخته‏ می‏‌شوند: به سخاوت و بخشش به برادران.

5- خواندن 50 رکعت نماز و رعایت وقت نماز

شیعیان ما در شبانه روز 50 رکعت نماز می‏‌خوانند و توجه به‏ وقت نماز ظهر (خواندن نماز اول وقت) دارند.

6- دوری از پرخاش و داد و فریاد

شیعیان ما همانند سگ زوزه نمی‏‌کشند.

7- دوری از طمع

شیعیان ما همانند کلاغ طماع و حریص‏ نیستند.

8- دوری از دشمنان

شیعیان ما با دشمنان همسایگی نمی‏‌کنند و اگر از گرسنگی بمیرند، چیزی از آن‏ها نمی‏‌خواهند.

9- دقت در خوراک

شیعیان ما مارماهی نمی‏‌خورند... و شراب نمی‏‌نوشند.

10 - راه بهشتی شدن

حضرت امام جعفر صادق(ع) سه راه را فراروی جویندگان بهشت قرارداده است: 1- پیروی از ائمه علیهم السلام. 2- برائت از دشمنان. 3- سخن گفتن آگاهانه و سکوت هنگام ناآگاهی.

11- دوری جستن از عقاید منحرف

خطر بدعت‏‌ها، گرایش‏‌های منحرف و قرائت‏‌های ناصواب از دین، همیشه‏ متوجه جوامع شیعی بوده است.

ای پسر جندب! به شیعیان ما بگو مبادا عقاید منحرف، شما را از مذهب خودتان بیرون برد.

12- کردارهای برتر

ای پسر جندب! با کسی که از تو بریده، وصل کن، به کسی که چیزی‏ به تو نداده، چیز بده؛ با کسی که به تو بدی کرده، خوبی کن؛ به‏ کسی که به تو دشنام داده، سلام کن؛ با کسی که با تو دشمنی کرده، انصاف داشته باش و از کسی که به تو ظلم کرده، در گذر، همچنان‏ که دوست داری از تو در گذرند. پس از گذشت‏ خداوند از خودت عبرت‏ بگیر. آیا نمی‏‌بینی خورشید خداوند بر خوبان و بدان می‏‌تابد و بارانش بر صالحان و مجرمان نازل می‏‌شود؟

اساس اسلام آخرین جمله از سفارش‏‌های امام صادق(ع) به ابن جندب درباره اهمیت‏ و ارزش محبت اهل‏بیت علیهم السلام است. که این چنین می‌فرمایند: "هر چیزی را پایه‏‌ای است و پایه اسلام، محبت ما، اهل بیت علیهم السلام است".

برگرفته از کتاب سیمای شیعه در نگاه امام صادق (ع)

 گروه بین الملل «تیتریک» ؛ به دنبال جنایات تروریست های منافق ساکن در اردوگاه اشرف عراق، مردم و برخی از خانواده شهدای عراقی کشته شده توسط منافقین، با حمله به پادگان اشرف در عراق تعدادی از تروریست های منافق را به درک واصل کردند.

در این اتفاقات، قریب به 70 نفر از اعضای منافقین و بخصوص 7 نفر از اعضای شورای رهبری منافقین از جمله گیتی گیوه چیان مسئول اطلاعات و عملیات تروریست‌های منافق و همچنین زهره قائمی مسئول منافقین عراق و معاون مریم رجوی دبیر گروهک تروریستی منافقین در عراق به دست مردم خشمگین عراق در پادگاه اشرف به هلاکت رسیدند.

در این حمله که در پادگان اشرف انجام شد تعدادی نیز اسیر شدند. تعدادی از منافقین نیز بشدت زخمی شده اند و منابع خبری از احتمال افزایش تلفات آنان سخن می گویند.ضربات و صدمات امروز مردم عراق به منافقین، بسیار سنگین و هولناک توصیف شده است.

گروهک تروریستی منافقین از 26 سال پیش در این پادگان که زمانی زمین‌های کشاورزی مردم منطقه بوده و به زور از آنها گرفته شده، اقامت گزیده و از این پادگان حملات خود علیه جمهوری اسلامی ایران و ملت عراق را سازماندهی می‌کرده‌اند.

این سازمان که تاکنون 12هزار نفر از مردم ایران و تعداد زیادی از مردم مسلمان عراق را ترور کرده سال‌های طولانی در فهرست گروه‌های تروریستی وزارت امور خارجا آمریکا قرار داشت، اما آمریکا سال 2012 نام این سازمان را از فهرست گروه‌های تروریستی خود خارج کرد.

جریانی مردمی با نام فرزندان انتفاضه شعبانیه مسئولیت سازماندهی حمله  به پادگان اشرف رابر عهده گرفته است.درانتفاضه شعبانیه درسال 1991 ،هزاران نفر از مردم جنوب عراق در عملیاتی که  ارتش صدام با کمک منافقین انجام داد،قتل عام شدند.باوجود اینکه جریان مردمی فرزندان انتفاضه شعبانیه مسئولیت سازماندهی حمله امروز به منافقین را بر عهده گرفته است برخی منابع خبری درگیری های امروز را ناشی از اوج گیری اختلافات درونی منافقین می دانند.

منافقین پس از صدها بمب گذاری و ترور هزاران از مردم و مسئولان ایرانی از جمله شهیدان رجایی و باهنر در اواسط جنگ تحمیلی، به عراق گریختند و به عنوان ستون پنجم ارتش بعث ، به خدمت صدام درآمدند. ضرباتی که این گروهک تروریستی در حمله امروز مردم خشمگین عراق متحمل شده بسیار هولناک و بی نظیرتوصیف شده است.

در ماههای اخیربر اثر اعتراض وفشار مردم وگروههای عراقی شمار زیادی از منافقین مجبور به ترک پادگان اشرف شده بودنداما تعدادی از انان همچنان در این پادگان ساکن بودند.

 اردوگاه اشرف در شمال شهر عراقی خالص و در 80 کیلومتری مرز ایران در شرق عراق قرار دارد. اردوگاه اشرف در سال 1365 و پس از انتقال مرکز اصلی سازمان منافقین به عراق و با حمایت حکومت بعث صدام، تأسیس شد. آخرین گروه از اعضای این گروهک تروریستی در 26 شهریور 91 از قرارگاه اشرف خارج شده بودند.

منافقین از سال 57 تا 75 تعداد 418 عملیات تروریستی را در تهران سازماندهی کردند. میانگین این عملیات‌ها نشان می‌دهد که سازمان هفته‌ای 20 عملیاتی تروریستی را انجام داد که در این راستا انسانهای بزرگی را به شهادت رساند.

علیرضا کریمی دبیر چهاردهمین نشست انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور درباره دلایل حضور نیافتن احمدی‌نژاد گفت: در آخرین تماسی که با ایشان در ارتباط با حضور در این نشست داشتیم، ایشان اعلام کردند به دلیل التهابی که در دانشگاه تربیت مدرس بوجود آمده است و همچنین مصاحبه آقای رنجبر رییس این دانشگاه، در این نشست حضور پیدا نمی‌کنند.

وی افزود: آقای احمدی‌نژاد گفت که فضای کشور در شرایط فعلی در آرامش به سر می‌برد و چون احتمال دارد که در ارتباط با حضور در دانشگاه حرف‌هایی زده شود که مورد سوءاستفاده رسانه‌ای قرار بگیرد، در این نشست حضور پیدا نمی‌کند.

این فعال دانشجویی مدعی شد: دعوای رسانه‌ای که آقای احمدی‌نژاد به آن اشاره کردند، مربوط می‌شود به اتفاقاتی که اسفندماه سال گذشته افتاد و در پی آن آقای احمدی‌نژاد طی نامه‌ای از وزیر علوم خواستند برخی از روسای دانشگاه‌ها را عزل کنند و آقای رنجبر نیز در بین این اسامی بودند.

کریمی ادامه داد: بعد از این اتفاق ظاهرا میان آقایان احمدی‌نژاد و رنجبر کدورت‌هایی بوجود آمده است، چراکه بعد از مطرح شدن بحث حضور آقای احمدی‌نژاد در دانشگاه تربیت مدرس، آقای رنجبر اظهار کردند که من موافق حضور آقای احمدی‌نژاد در این دانشگاه نیستم.

دبیر چهاردهمین نشست انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل با بیان اینکه "ما در ارتباط با حضور آقای احمدی‌نژاد در دانشگاه رایزنی‌های لازم را انجام دادیم و موافقت رییس دانشگاه را گرفته بودیم"، افزود: متاسفانه آقای احمدی‌نژاد به ما گفتند به دلیل اینکه امکان دارد فضای رسانه‌ای مخدوش شود در این نشست حضور پیدا نمی‌کنند. ایشان به ما گفتند که یک نشست را به ما بدهکار هستند.

عصر امام‌ صادق‌ (علیه السلام) یکى‌ از طوفانى‌ترین‌ ادوار تاریخ‌ اسلام‌ است‌ که‌ از یک‌ سواغتشاش‌ها و انقلاب‌هاى‌ پیاپى‌ گروه‌هاى‌ مختلف‌، به ویژه‌ از طرف‌ خون‌خواهان‌ امام‌ حسین‌ (علیه السلام) رخ‌ مى‌داد، که‌ انقلاب‌ «ابو سلمه‌» در کوفه‌ و «ابو مسلم‌» در خراسان‌ و ایران‌ از مهم‌ترین‌ آن‌ها بوده‌ است‌ و همین‌ انقلاب‌ سرانجام‌ حکومت‌ شوم‌ بنى‌امیه‌ را برانداخت‌ و مردم‌ را از یوغ‌ ستم‌ و بیدادشان‌‌‌ رها ساخت‌. لیکن‌ سرانجام‌ بنى‌ عباس‌ با تردستى‌ و توطئه‌، بناحق‌ از انقلاب‌ بهره‌ گرفته‌ و حکومت‌ و خلافت‌ را تصاحب‌ کردند. دوره‌ انتقال‌ حکومت‌ هزار ماهه‌ بنى‌ امیه‌ به‌ بنى‌ عباس‌ طوفانى‌ترین‌ و پر هرج‌ و مرج‌ ترین‌ دورانى‌ بود که‌ زندگى‌ امام‌ صادق‌ (علیه السلام) را فراگرفته‌ بود.

 رهبری پیرامون سبک و سیره زندگی امام جعفر صادق (علیه السلام) بیانات متعددی فرموده‌اند؛ بخشی از سخنان ایشان پیرامون نکات مهم زندگی امام صادق (علیه السلام) به شرح ذیل است:

حیات امام صادق؛ عصر استحکام پایه‌های معرفت اسلامی در جامعه
حرکت امام صادق (علیه السلام) و به‌طور کلى حرکت عمومى ائمه‌ هدى‌ (علیه السلام)، بخصوص نُه امامى که از بعد از حادثه‌ى عاشورا تا زمان غیبت حضرت ولى‌عصر این منصب را داشتند، با رفتار و هویت و حرکت بسیجىِ امروز ملت ما، رابطه‌یى وجود دارد. ائمه‌ اطهار (علیه السلام) وظیفه‌ خود مى‌دانستند که هم پایه‌ ارزش‌ها و تفکر اسلامى را در ذهنیت جامعه مستحکم و عمیق نمایند و هم سعى کنند که بناى آن سلطنت پدید آمده و بناحق بر جاى نبوت نشسته را منهدم و ویران کنند و یک بناى حقیقى و صحیحى به‌وجود بیاورند.

ائمه (علیه السلام)، مبارزه‌ بسیار پُررنج و پُرتلاش و پُرمحتوا و فراگیرى را مى‌کردند؛ هم در زمینه‌ معنوى و فرهنگى؛ براى حفظ پایه‌هاى اعتقاد اسلامى و جلوگیرى از انحرافى که در جهت بناى حکومت سلطنتى ممکن بود به‌وجود بیاید، که به‌وجود آمده بود؛ هم در جهت مبارزه‌ سیاسى. اوج این حرکت در زمان امام صادق بود. نمى‌شود گفت در زمان‌هاى دیگر، این حرکت اوج نداشت؛ چرا، در زمان امام رضا (علیه السلام) و در زمان‌هاى دیگر هم همین‌طور بود؛ منتها زمانه در دوران امام صادق (علیه السلام) یک فرصت و فسحتى را در اختیار گذاشت و این بزرگوار توانستند کارى بکنند که با پایه‌هاى معرفت اسلامىِ صحیح در جامعه، آن‌چنان مستحکم بشود که تحریف‌ها دیگر نتواند این پایه‌ها را از بین ببرد.

 ایشان این کار را کرد، تا این زمینه بماند و در هر دوره‌یى از دوره‌هاى تاریخ، کسانى که لایق هستند، بتوانند از این زمینه استفاده کنند و نظام اسلامى و مبناى مبتنى بر ارزش‌هاى اسلامى را به‌وجود بیاورند و این بناى رفیع را بسازند. این، کارِ امام صادق (علیه السلام) است. آنچه که ما امروز در عرصه‌ى نظام جمهورى اسلامى با آن مواجه هستیم، شباهتى به این حرکت عظیمِ عمیقِ نیازمند به صبر و حوصله‌ ائمه (علیه السلام) دارد؛ به‌‌ همان اندازه هم تأثیرات عمیقى را دارد. (1384/09/07 – بیانات در دیدار هزاران نفر از بسیجیان در سالروز شهادت حضرت امام صادق)

امام صادق؛ مرد مبارزه و تشکیلات
امام صادق (علیه السلام) مرد مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد تشکیلات بود. مرد علم و دانش بودنش را همه شنیده‌اید. محفل درس امام صادق (علیه السلام) و میدان آموزشی که آن بزرگوار به وجود آورد، هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بی‌نظیر بود. همه‌ حرف‌های درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآنکه در طول یک قرن و اندی به وسیله‌ مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بود، همه‌ آن‌ها را امام صادق (علیه السلام) به شکل درست بیان کرد.

امام صادق (علیه السلام)؛ مفاهیم تحریف شده اسلام را تصحیح کرد
اما مرد مبارزه بودنش را کمتر شنیده‌اید. امام صادق (علیه السلام) مشغول یک مبارزه‌ دامنه‌دار و پیگیر بود. مبارزه برای قبضه کردن حکومت و قدرت و به وجود آوردن حکومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق (علیه السلام) زمینه را آماده می‌کرد تا بنی‌امیه را از بین ببرد و به جای آن‌ها حکومت علوی را که‌‌ همان حکومت راستین اسلامی است بر سر کار بیاورد. اما آن بعد سوم را که اصلاً نشنیده‌اید، مرد تشکیلات بودن امام صادق (علیه السلام) است که یک تشکیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود.

 تشکیلات یعنی چه؟ یعنی اینکه وقتی امام صادق (علیه السلام) اراده می‌کند آنچه را که او می‌خواهد بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم می‌گویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای اداره? مبارزه‌ سیاسی عظیم آل علی جمع کنند. یعنی وکلا و نمایندگان او در همه? شهر‌ها باشند که پیروان امام صادق (علیه السلام) به آن‌ها مراجعه کنند و تکلیف دینی و همچنین تکلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.

تکلیف سیاسی هم مثل تکلیف دینی واجب‌الاجرا است. امام صادق (علیه السلام) یک چنین تشکیلات عظیمی را به وجود آورده بود و با این تشکیلات و به کمک مردمی که در این تشکیلات بودند با دستگاه بنیامیه مبارزه می‌کرد. در هنگامی‌که پیروزی او بر بنیامیه حتمی بود، بنی‌عباس به عنوان یک جریان مزاحم و فرصت‌طلب آمدند، میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق (علیه السلام) هم با بنی‌امیه و هم با بنی‌عباس مبارزه کرد. (14/6/1359)

شیعه یعنی نهضت حزبی امام صادق (علیه السلام)
وقتى امام باقر (علیه السلام) از دنیا می‌رود بر اثر فعالیت‌های بسیارى که در طول این مدت خود امام باقر (علیه السلام) و امام سجاد (علیه السلام) انجام داده بودند اوضاع و احوال به سود خاندان پیغمبر (صلی الله علیه واله) بسیار تغییر کرد؛ نقشه‌ امام صادق (علیه السلام) این بود، که بعد از رحلت امام باقر (علیه السلام) کار‌ها را جمع و جور کند، یک قیام علنى به راه بیندازد و حکومت بنی‌امیه را -که هر روزى یک دولتى عوض می‌شد و حاکى از ‌‌نهایت ضعف دستگاه بنی‌امیه بود- واژگون کند و از خراسان و رى و اصفهان و عراق و حجاز و مصر و مراکش و همه‌ى مناطق مسلمان‌نشین که در همه‌ این مناطق شبکه‌ حزبى امام صادق (علیه السلام) -یعنى شیعه، شیعه یعنى شبکه‌ حزبى امام صادق (علیه السلام) – شبکه‌ امام صادق همه جا گسترده بود، از همه‌ آن‌ها نیرو بیاید مدینه و امام لشکرکشى کند به شام، حکومت شام را ساقط کند و خودش پرچم خلافت را بلند کند و بیاید مدینه و حکومت پیغمبر (صلی الله علیه واله) را به راه بیندازد؛ این نقشه‌ امام صادق بود.

 لذا وقتى که در خدمت امام باقر (علیه السلام) در روزهاى آخر عمرش صحبت می‌شود و سؤال می‌شود که قائم آل محمد کیست، حضرت یک نگاهى می‌کنند به امام صادق (علیه السلام) می‌گویند که گویا می‌بینم که قائم آل محمد این است. البته می‌دانید که قائم آل محمد یک اسم عام است، اسم خاص نیست، اسم ولی‌عصر نیست. حضرت ولی‌عصر نهایى آل محمد است، اما همه‌ کسانى که از آل محمد (صلی الله علیه واله) در طول زمان قیام کردند -چه پیروزى به دست آورده باشند چه نیاورده باشند- این‌ها قائم آل محمدند و این روایاتى که می‌گوید وقتى قائم ما قیام کند این کار‌ها را می‌کند، این کار‌ها را می‌کند، این رفاه را ایجاد می‌کند، این عدل را می‌گستراند، منظور حضرت ولی‌عصر (عجل الله تعالی فرجه) نبود آن روز، منظور این بود که آن شخصى از آل محمد که بناست حکومت حق و عدل را به وجود بیاورد، او وقتى که قیام بکند این کار‌ها را خواهد کرد و این درست هم بود.

کار پنهانی و تشکیلاتی به‌طور معمول در صورتی‌که با اصول درست پنهان‌کاری همراه باشد، باید همواره پنهان بماند. آن روز مخفی بوده، بعد از آن نیز مخفی می‌ماند و رازداری و کتمان صاحبانش نمی‌گذارد پای نامحرمی بدانجا برسد. هرگاه آن کار به ثمر برسد و گردانندگان و عاملانش بتوانند قدرت را در دست گیرند، خود، دقایق کار پنهان خود را برملا خواهند کرد. به همین جهت است که اکنون بسیاری از ریزه‌کاری‌ها و حتی فرمان‌های خصوصی و تماس‌های محرمانه‌ سران بنی‌عباس با پیروان افراد تشکیلاتشان در دوران دعوت عباسی در تاریخ ثبت است و همه از آن آگاهند.بی‌گمان اگر نهضت علوی نیز به ثمر می‌رسید و قدرت و حکومت در اختیار امامان شیعه یا عناصر برگزیده‌ آنان در می‌آمد، ما امروز از همه‌ رازهای سربه‌مهر دعوت علوی و تشکیلات همه‌جاگسترده و بسیار محرمانه‌ آن مطلع می‌بودیم.

تنها راهی که می‌تواند ما را با خط کلی زندگی امام آشنا سازد، آن است که نمودارهای مهم زندگی آن حضرت را در لابه‌لای این ابهام‌ها یافته، به کمک آنچه از اصول کلی تفکر و اخلاق آن حضرت می‌شناسیم، خطوط اصلی زندگینامه‌ امام را ترسیم کنیم و آنگاه برای تعیین خصوصیات و دقایق، در انتظار قرائن و دلایل پراکنده? تاریخی و نیز قرائنی به‌جز تاریخ بمانیم. نمودارهای مهم و برجسته در زندگی امام صادق (علیه السلام) بدین شرح است:

1. تبیین و تبلیغ مسأله‌ امامت.
2. تبلیغ و بیان احکام دین به شیوه‌ فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی.
3. وجود تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک–سیاسی.

امام صادق (علیه السلام) نیز مانند دیگر امامان شیعه، محور برجسته? دعوتش را موضوع «امامت» تشکیل می‌داده است. برای اثبات این واقعیت تاریخی، قاطع‌ترین مدرک، روایات فراوانی است که ادعای امامت را از زبان امام صادق (علیه السلام) به روشنی و با صراحت تمام نقل می‌کند. امام در هنگام اشاعه و تبلیغ این مطلب، خود را در مرحله‌ای از مبارزه می‌دیده است که می‌بایست به طور مستقیم و صریح، حکام زمان را نفی کند و خویشتن را به عنوان صاحب حق واقعی ولایت و امامت به مردم معرفی نماید؛ و قاعدتاً این عمل فقط هنگامی صورت می‌گیرد که همه‌ مراحل قبلی مبارزه با موفقیت انجام گرفته، آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی در قشر وسیعی پدید آمده، آمادگی‌های بالقوه در همه‌جا احساس شده، زمینه‌های ایدئولوژیک در جمع قابل توجهی ایجاد شده، لزوم حکومت حق و عدل برای جمعی کثیر به ثبوت رسیده و بالاخره رهبر تصمیم راسخ خود را برای مبارزه‌ا‌ی نهایی گرفته است. بدون این همه، مطرح کردن نام یک شخص معین به عنوان امام و زمامدار محق جامعه، کاری عجولانه و بی‌فایده خواهد بود.

نکته‌ دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که امام در مواردی به این بسنده نمی‌کند که امامت را برای خویش اثبات کند؛ بلکه همراه نام خود، نام امامان بحق و اسلاف پیشین خود را نیز یاد می‌کند و در حقیقت سلسله‌ امامت اهل بیت را متصل و جدایی‌ناپذیر مطرح می‌سازد. این عمل با توجه به اینکه تفکر شیعی، همه‌ زمامداران نابحق گذشته را محکوم کرده و آنان را «طاغوت» به شمار می‌آورده، می‌تواند اشاره به پیوستگی جهاد شیعیان این زمان به زمانهای گذشته نیز باشد. در واقع امام صادق (علیه السلام) با این بیان، امامت خود را یک نتیجه? قهری که بر امامت گذشتگان مترتب است، می‌شمارد و آن را از حالت بی‌سابقه و بی‌ریشه و پایه بودن؛ بیرون می‌آورد و سلسله? خود را از کانالی مطمئن و تردیدناپذیر به پیامبر بزرگوار (صلی الله علیه واله) متصل می‌کند.

شواهدی است که از شبکه‌ گسترده‌ تبلیغاتی امام در سراسر کشور اسلامی یاد می‌کند و بودن چنین شبکه‌ای را مسلم می‌سازد. این شواهد، چندان فراوان و مدلل است که اگر حتی یک حدیث صریح هم وجود نمی‌داشت، خدشه‌ای بر حتمیت موضوع وارد نمی‌آمد. مطالعه‌گر زندگینامه‌ مدون ائمه (علیه السلام) از خود می‌پرسد: آیا امامان شیعه در اواخر دوران بنی‌امیه، داعیان و مبلغانی در اطراف و اکناف کشور اسلامی نداشتند که امامت آنان را تبلیغ کنند و از مردم قول اطاعت و حمایت برای آنان بگیرند؟ پس در این صورت، نشانه‌های این پیوستگی تشکیلاتی که در ارتباطات مالی و فکری میان ائمه و شیعه به وضوح دیده می‌شود، چگونه قابل توجیه است؟ این حمل وجوه و اموال از اطراف عالم به مدینه؟ این همه پرسش از مسائل دینی؟ این دعوت همه‌جاگس‌تر به تشیع؟ و آنگاه این وجهه و محبوبیت بی‌نظیر آل‌علی (علیه السلام) در بخش‌های مهمی از کشور اسلامی؟ و این خیل انبوه محدثان و راویان خراسانی و سیستانی و کوفی و بصری و یمانی و مصری در گرد امام؟ کدام دست مقتدر، این همه را به وجود آورده بود؟ آیا می‌توان تصادف یا پیشامدهای خودبه‌خودی را عامل این پدیده‌های متناسب و مرتبط به هم دانست؟

با این همه تبلیغات مخالف که از طرف بلندگوهای رژیم خلافت اموی بی‌استثناء در همه‌جا انجام می‌گرفت و حتی نام علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) به عنوان محکوم‌ترین چهره‌ اسلام، در منابر و خطابه‌ها یاد می‌شد، آیا بدون وجود یک شبکه‌ تبلیغاتی قوی ممکن است آل‌علی (علیه السلام) در نقاطی چنان دوردست و ناآشنا، چنین محبوب و پرجاذبه باشند که کسانی محض دیدار و استفاده از آنان و نیز عرضه کردن دوستی و پیوند خود با آنان، راه‌های دراز را بپیمایند و به حجاز و مدینه روی آورند؛ دانش دین را که بنا بر عقیده‌ شیعه، همچون سیاست و حکومت است، از آنان فراگیرند و در موارد متعددی بی‌صبرانه اقدام به جنبش نظامی -و به زبان روایات، قیام و خروج- را ازآنان بخواهند؟ اگر تسلیحات شیعه فقط در جهت اثبات علم و زهد ائمه علیهم‌السلام بود، درخواست قیام نظامی چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟

 ممکن است سؤال شود اگر به‌راستی چنین شبکه‌ تبلیغاتی وسیع و کارآمدی وجود داشته، چرا نامی از آن در تاریخ نیست و صراحتاً ماجرایی ازآن نقل نشده است؟ پاسخ به‌طور خلاصه آن است که دلیل این بی‌نشانی را نخست در پایبندی وسواس‌آمیز یاران امام به اصل معتبر و مترقی «تقیه» باید جست که هر بیگانه‌ای را از نفوذ در تشکیلات امام مانع می‌شد، و سپس در ناکام ماندن جهاد شیعه در آن مرحله و به قدرت نرسیدن آنان، که این معلول عواملی چند است. اگر بنی‌عباس نیز به قدرت نمی‌رسیدند، بیگمان تلاش و فعالیت پنهانی آنان و خاطرات تلخ و شیرینی که از فعالیتهای تبلیغاتی داشتند، در سینه‌ها می‌ماند و کسی از آن خبر نمی‌یافت و در تاریخ نیز ثبت نمی‌شد.

امام صادق دارای وسیع‌ترین حوزه علمی و فقهی زمان
این نیز یک خط روشن در زندگی امام صادق (علیه السلام) است. به شکلی متمایز‌تر و صریح‌تر و صحیح‌تر از آنچه در زندگی دیگر امامان می‌توان دید؛ تا آنجا که فقه شیعه «فقه جعفری» نام گرفته است و تا آنجا که همه‌ کسانی که فعالیت سیاسی امام را نادیده گرفته‌اند، بر این سخن هم‌داستان هستند که امام صادق (علیه السلام) وسیع‌ترین- یا یکی از وسیع‌ترین- حوزه‌های علمی و فقهی زمان خود را دارا بوده است.

از تمایز زندگی امام فقه شیعه؛ فقه جعفری نام گرفته است
دستگاه خلافت در اسلام، از این جهت با همه? دستگاه‌های دیگر حکومت متفاوت است که این فقط یک تشکیلات سیاسی نیست؛ بلکه یک رهبری سیاسی- مذهبی است. نام و لقب «خلیفه» برای حاکم اسلامی، نشاندهنده‌ همین حقیقت است که وی بیش از یک رهبر سیاسی است؛ جانشین پیامبر (صلی الله علیه واله) است و پیامبر (صلی الله علیه واله)، آورنده‌ یک دین و آموزنده‌ اخلاق و البته در عین حال حاکم و رهبر سیاسی است. پس خلیفه در اسلام، به‌جز سیاست، متکفل امور دینی مردم و پیشوای مذهبی آنان نیز هست.

با این آگاهی، به‌وضوح می‌توان دانست که فقه جعفری در برابر فقه فقیهان رسمی روزگار امام صادق (علیه السلام) فقط یک اختلاف عقیده? دینی ساده نبود؛ بلکه در عین حال دو مضمون متعرضانه را نیز با خود حمل می‌کرد: نخست و مهم‌تر، اثبات بی‌نصیبی دستگاه حکومت از آگاهی دینی و ناتوانی آن از اداره? امور فکری مردم و دیگر، مشخص ساختن موارد تحریف در فقه رسمی که ناشی از مصلحت‌اندیشی فق‌ها در بیان احکام فقهی و ملاحظه‌کاری آنان در برابر تحکم و خواست قدرتهای حاکم است.

امام صادق (علیه السلام) با گستردن بساط علمی و بیان فقه و معارف اسلامی و تفسیر قرآن به شیوه‌ای غیر شیوه? عالمان وابسته به حکومت، عملاً به معارضه‌ با آن دستگاه برخاسته بود. آن حضرت بدین وسیله تمام تشکیلات مذهبی و فقاهت رسمی را که یک ضلع مهم حکومت خلفا به شمار می‌آمد، تخطئه می‌کرد و دستگاه حکومت را از بعد مذهبی‌اش تهی‌دست می‌ساخت.

نخستین حکمرانان بنی‌عباس که خود در روزگار پیش از قدرت، سال‌ها در محیط مبارزاتی علوی و در کنار پیروان و یاران آل‌علی (علیه السلام) گذرانیده و به بسیاری از اسرار و چم وخم‌های کنار آنان بصیرت داشتند، نقش متعرضانه? این درس و بحث و حدیث و تفسیر را پیش از اسلاف اموی خود درک می‌کردند. گویا به همین خاطر بود که منصور عباسی در خلال درگیری‌های رذالت‌آمیزش با امام صادق (علیه السلام) مدت‌ها آن حضرت را از نشستن با مردم و آموزش دین به آنان، و نیز مردم را از رفت‌وآمد و سؤال از آن حضرت منع کرد؛ تا آنجا که به نقل از «مفضل‌بن‌عمر» – چهره? درخشان و معروف شیعی – هرگاه مسأله‌ای در باب زناشویی و طلاق و امثال این‌ها برای کسی پیش می‌آمد، به آسانی نمی‌توانست به پاسخ آن حضرت دست یابد.

امام صادق (علیه السلام) در اواخر دوران بنی‌امیه، شبکه‌ تبلیغاتی وسیعی را که کار آن، اشاعه? امامت آل‌علی (علیه السلام) و تبیین درست مسأله‌ امامت بود، رهبری می‌کرد؛ شبکه‌ای که در بسیاری از نقاط دوردست کشور مسلمان، به ویژه در نواحی عراق و خراسان، فعالیت‌های چشمگیر و ثمربخشی دربارهی مسأله? امامت عهده‌دار بود، ولی این تنها یک روی مسأله و بخش ناچیزی از آن است. موضوع تشکیلات پنهان در صحنهی زندگی سیاسی امام صادق (علیه السلام) و نیز دیگر ائمه (علیه السلام)، از جمله مهم‌ترین و شورانگیز‌ترین و در عین حال مجهول‌ترین و ابهام‌آمیز‌ترین فصول این زندگینامه‌ پرماجراست.

برای اثبات وجود چنین سازمانی نمی‌توان و نمی‌باید در انتظار مدارک صریح بود. نباید توقع داشت که یکی از امامان یا یکی از یاران نزدیکش صراحتاً به وجود تشکیلات سیاسی – فکری شیعی اعتراف کرده باشد؛ این چیزی نیست که بتوان به آن اعتراف کرد. انتظار معقول آن است که اگر روزی هم دشمن به وجود تشکل پنهانی امام پی برد و از خود آن حضرت یا یکی از یارانش چیزی پرسید، او به‌کلی وجود چنین چیزی را انکار کند و گمان آن را یک سوءظن یا تهمت بخواند. این، خاصیت همیشگی کار مخفی است. باید در پی قرائن و شواهد و بطون حوادث ظاهراً ساده‌ای بود که اگرچه نظر بیننده‌ عادی را جلب نمی‌کند، ولی با دقت و تأمل، خبر از جریان‌های پنهانی بسیاری می‌دهد. اگر با چنین نگرشی به سراسر دوران دو قرن و نیمی زندگی ائمه (علیه السلام) نظر شود، وجود یک تشکیلات پنهان در خدمت و تحت فرمان ائمه (علیه السلام) تقریباً مسلم می‌شود.

مرضیه افخم در حاشیه مراسم معارفه خود در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوالی درباره ارسال لایحه حمله به سوریه از سوی باراک اوباما به کنگره آمریکا خاطرنشان کرد: بارها نسبت به هرگونه ماجراجویی در منطقه و تبعات اقدام نظامی هشدارهای لازم را داده‌ایم.

وی درباره ادعاهای مقامات رژیم صهیونیستی که اظهارات شب گذشته اوباما را عقب نشینی از حمله به سوریه ارزیابی کرده‌اند، گفت: این مساله پیروزی، برد یا باخت برای کسی ندارد، بلکه باید با واقع‌بینی از هرگونه ماجراجویی دوری کرد تا بحران در منطقه فروکش کند.

سخنگوی وزارت امور خارجه با تاکید بر این‌که «تهران در بحران‌ها همواره خواهان راه حل سیاسی است» گفت: نظامی‌گری و اقدامی که به ماجراجویی در منطقه دامن بزند هیچ نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت و ایران در این باره همواره موضع صریح خود را درباره مسایل منطقه مطرح کرده است.

وی ادامه داد: ما از کشورهایی هستیم که همواره تاکید کرده ایم که باید راه حل سیاسی برای مسائل منطقه از جمله بحران سوریه به کار گرفته شود و درخصوص زمینه سازی برای مذاکرات سوری ها تلاش کرده ایم.

افخم تاکید کرد: زمینه سازی برای مذاکرات طرف‌های مختلف سوری یک اقدام سیاسی است و تمام کشورهای منطقه را دعوت می‌کنیم تا به این سو حرکت کنند و از هرگونه ماجراجویی که تبعات سختی را به دنبال خواهد داشت و خاورمیانه را ملتهب‌تر خواهد کرد، برحذر می‌داریم.

سخنگوی وزارت امور خارجه همچنین درباره سفر هیات ایرانی به صنعا برای پیگیری آخرین وضعیت دیپلمات ربوده شده ایرانی گفت: هیات کنسولی حقوقی وزارت خارجه که به صنعا سفر کرد، گزارشی را در این زمینه ارایه می‌کند و ما پس ارایه آن، گزارش رسمی منتشر می‌کنیم.